Για πάρα πολλά χρόνια υπήρχε μια εσφαλμένη εντύπωση στους χώρους του μπάσκετ για το ποιες είναι οι μυϊκές ομάδες που θεωρούνται σημαντικότερες για την απόδοση ενός αθλητή στο γήπεδο ή στην προπόνηση. Πολλοί ρίχνανε το βάρος στους τετρακέφαλους, άλλοι στις γάμπες, άλλοι στους κοιλιακούς κλπ. Αν και η αλήθεια είναι ότι πρέπει όλο το μυϊκό σύστημα όχι μόνο να είναι γυμνασμένο άλλα και να λειτουργεί αρμονικά, τα τελευταία 10+ χρόνια οι έρευνες και η τεχνογνωσία από τον στίβο και άλλα αθλήματα (πχ NFL) δείχνουν προς μια κατεύθυνση.. πίσω μας !!
Το σύμπλεγμα των γλουτιαίων αποτελείται από τον μεγάλο (μείζων) γλουτιαίο μυ, τον μέσο γλουτιαίο μυ και τον μικρό γλουτιαίο μυ. Αλλά γιατί είναι αυτοί οι μύες (μαζί με τους μύες του κορμού για τους οποίους θα αναφερθούμε σε άλλο post) τόσο σημαντικοί για έναν μπασκετμπολίστα; Ας δούμε λίγο την λειτουργία του καθενός:
α) Ο μεγάλος γλουτιαίος είναι ο μεγαλύτερος μυς του ανθρώπινου σώματος και ταυτόχρονα από τους πιο δυνατούς. Είναι ο κύριος υπεύθυνος (βοηθούμενος από τον δικέφαλο μηριαίο) για την έκταση του ισχίου. Αυτό σημαίνει ότι εμπλέκεται σε κάθε άλμα ή σπριντ που εκτελεί ο αθλητής κατά τη διάρκεια ενός αγώνα (ή προπόνησης).
β) Ο μέσος γλουτιαίος μεταξύ άλλων σταθεροποιεί τη λεκάνη, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για την μεταφορά ενέργειας από το έδαφος στα άκρα χωρίς απώλειες, αλλά και για την αποφυγή τραυματισμών των αρθρώσεων (γόνατα και αστράγαλοι).
γ) Ο μικρός γλουτιαίος επίσης μεταξύ άλλων σταθεροποιεί την λεκάνη σε συνεργασία με τον μέσο γλουτιαίο, κυρίως όταν στεκόμαστε στο ένα πόδι.
Πως ωφελούν όμως οι δυνατοί και ενεργοί γλουτοί έναν αθλητή μπάσκετ;
i) Αποφυγή/πρόληψη τραυματισμών. Δυστυχώς οι περισσότεροι από εμάς στην σημερινή εποχή καθόμαστε πάρα πολλές ώρες σε καρέκλα, ακόμα και αν γυμναζόμαστε δύο ώρες καθημερινά. Από τον μαθητή στο σχολείο που κάθεται στο θρανίο για ώρες, τον υπάλληλο που δουλεύει καθιστός κλπ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι γλουτοί μας να μην ενεργοποιούνται καθόλου, και με τον καιρό να σταματάνε να δουλεύουν. Το σώμα για να αντισταθμίσει αυτή την «απώλεια» ενεργοποιεί περισσότερο από όσο πρέπει τα γειτονικά μυϊκά συστήματα (τετρακέφαλους-μηριαίους δικέφαλους-μέση). Εξού και οι πόνοι στην μέση, τα τραβήγματα στους δικεφάλους πάνω σε σπριντ, οι τραυματισμοί στο γόνατο μετά από αλλαγή κατεύθυνσης ή προσγείωση από άλμα κλπ. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι ενεργοί και δυνατοί γλουτοί μειώνουν σημαντικά την πιθανότητα τραυματισμών στα κάτω άκρα (φυσικά ένας τραυματισμός στο μπάσκετ μπορεί να έρθει από αστάθμητους παράγοντες).
ii) Αθλητικότητα/έκρηξη. Δυνατότεροι γλουτοί μεταφράζονται σε μεγαλύτερη αλτικότητα, ταχύτερο πρώτο βήμα, γρηγορότερο σπριντ, δυνατότερη βάση για rebound κλπ. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια καταρρίπτεται όλο και περισσότερο το κλισέ “white men can’t jump”, με τελευταίο δείγμα τον Mac McClung και φυσικά τον πασίγνωστο πλέον Jordan Kilganon (γύρω στο 1,85 ύψος και οι δυο).
iii) Καλύτερο σουτ. Όπως ίσως οι περισσότεροι γνωρίζετε (;), το σουτ είναι 70-80% πόδια και κορμός και 20-30% το υπόλοιπο άνω σώμα. Τα πόδια (πρέπει να) παράγουν την δύναμη για το σουτ, η μέση σταθεροποιεί και τα χέρια/ώμοι βάζουν ελάχιστη δύναμη και κυρίως κατευθύνουν την μπάλα. Ένας από τους καλύτερους σουτέρ όλων των εποχών (Stephen Curry) έχει σχετικά μικρούς ώμους και χέρια, είναι όμως ο δυνατότερος στην ομάδα του σε σχετική δύναμη (σχετική δύναμη = κιλά που σηκώνει κάποιος σε μια άσκηση δια το σωματικό του βάρος) στις άρσεις θανάτου (βασική πολυαρθρική άσκηση που δουλεύει τους γλουτούς) !! Δεν είναι τυχαίο ότι σουτάρει τόσο άκοπα από τα 9 και 10 μέτρα. Ενεργοί και δυνατοί γλουτοί = ευκολότερο σουτ.
Σε επόμενα post θα αναφερθούμε στον προγραμματισμό ενεργοποίησης και προπόνησης γλουτών, καθώς και σε άλλες μυϊκές ομάδες που δρουν συνεργιστικά με αυτούς για τα βέλτιστα αποτελέσματα στο γήπεδο.
Για απορίες, ερωτήσεις ή οποιαδήποτε παρατήρηση αφήστε σχόλιο. Να είστε καλά και καλή μπασκετική χρονιά να έχετε!!